Door Alike Lira

Enige tijd geleden werd mij op een show gevraagd of ik eens een stukje wilde schrijven over mijn katertje Avalon, mijn crème point jongen. Het is eigenlijk nog steeds de vraag of het crème point is, want zijn vader is een crème tabby point en zijn moeder een seal tortie point. Aangezien Avalon nog geen kinderen heeft, zullen we dat nog even moeten afwachten. Dus in de tussentijd is hij een crème point.

Maar we dwalen af. In eerste instantie was het niet de bedoeling om een katertje te houden. Dat was ook niet nodig, want er zaten twee poesjes in het nest, waarvan één een red point, en dat was nou net de kleur die ik zo graag wilde hebben. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Door verkeerde bijvoeding (de moeder had nagenoeg geen of weinig melk) kregen de kittens obstipatie, en dat mooie poesje is op de leeftijd van drie weken overleden. Het andere poesje was wat minder mooi, dus de keuze was snel gemaakt: ik zou het katertje houden. Dan kon ik er lekker mee naar de show. Bovendien heb ik nog een paar poezen uit zijn lijn, dus kan ik die door hem laten dekken.

Hij zag er in het begin best mooi uit, dus ik was erg tevreden over hem. Maar dat hij het zo goed zou doen, had ik niet gedacht. Op de meeste shows werd hij Best in Show of op z’n minst Best in Variëteit. Een keer is hij zelfs Best of Best en Best Over All geworden. En dat is toch iets fantastisch, omdat je dat niet verwacht. Ze schreven er zelfs in het Leids Dagblad over: “Van alle katten in Wassenaar werd de Siamees crème point Ekila’s Avalon of Sven de uiteindelijke winnaar. NRKV-voorzitter mevrouw C. Brandt: ‘Deze kat beantwoordde in alles aan de standaard. Hij heeft schitterende donkerblauwe ogen, lange poten en een lang wigvormig hoofd met grote wijde oren, precies zoals een Siamees eruit hoort te zien.’” Overigens staat Avalon het hele jaar op de omslag van het NRKV-blad.

Ik woon in Den Haag en heb een dierenarts in Leiden. Hij belde mij ’s avonds op met felicitaties en beloofde dat hij het stukje apart zou houden. Je begrijpt dat ik, zonder verbeelding te krijgen, steeds trotser op Avalon werd. Het allerleukste, en natuurlijk het allerbelangrijkste, is dat hij een geweldig karakter heeft. Hij hangt ontzettend aan me. Als iemand anders hem oppakt om hem te bekijken, kijkt hij altijd naar mij om te zien wat ik daarvan vind. Vreemd genoeg heeft hij dat altijd al gedaan sinds hij zes weken oud was, toen een vriendin naar de kittens kwam kijken en ze één voor één optilde om te zien welke zij het mooist vond.

Er was toen nog geen sprake van of ik hem of het overgebleven poesje zou houden; ze waren immers nog zo klein, en zes weken is een lastige leeftijd om het type te bepalen. Hij loopt in huis ook altijd met me mee, naast me, kijkend naar mijn voetstappen met zijn staartje fier rechtop in de lucht. Ach, ik heb natuurlijk ook een band met al mijn poezen, maar jullie zullen begrijpen dat Avalon mijn favoriet is. Hij is zo lief.

Inmiddels is hij 11 maanden oud en in het nieuwe showseizoen moet hij zijn titels gaan halen. Dus als het goed is, zullen jullie hem vast nog wel eens op een show tegenkomen.